Strong Babies. Strong Stories.

Elke keer dat ik hem alleen moest achterlaten brak mijn hart opnieuw in duizend stukken.

Doodsbang was ik: zou mijn kindje zo ademen, gaat mijn vriend hier op tijd kunnen zijn? Ik was helemaal alleen, zo ver bij mijn familie vandaan op mijn meest kwetsbare moment.

De gynaecoloog vroeg ons na te denken over het afbreken van de zwangerschap van ons kleinste meisje om zo het leven van haar grote zus te redden.

Ik geloofde niet dat ik mijn zoontje nooit meer vast ging houden.

We reden met spoed per ambulance naar het Sophia kinderziekenhuis, maar dit hebben we niet gehaald. Ons zoontje Cas is met 25 weken op de a17 geboren in de ambulance.

Ons zoontje moest snel gehaald worden. Ik heb gesmeekt hem te laten zitten. Ik was pas 27 weken en 2 dagen zwanger, maar de arts gaf aan dat het dan gevaarlijk zou worden voor Jip.

Joah is met 35 weken en 5 dagen zwangerschap op 26 juli om 05:39u ‘slapend’ geboren. Dat hij het zo goed deed gaf mij de kracht om door te gaan.

Onze zoon zal zo snel mogelijk gehaald worden. Er is geen tijd voor een knuffel of gouden uur. Ik zal hem pas ontmoeten op de NICU.

Dappere Lou heeft ons leven verrijkt. Hij liet ons zien wat écht belangrijk is in het leven. Als we het over moesten doen, kozen we altijd voor Lou.

Noï wordt direct na de geboorte bij me weggehaald en ze gaan haar proberen te stabiliseren. Daar lag ik dan alleen op de OK, uren lang niet wetende of ons kind nog leefde.

Na 26 weken zwangerschap werd Elara geboren. We stapten in een wereld vol angst, verdriet en onzekerheid. Wat was ze klein met 780 gram vechtend voor haar leven.

Met 27 weken en 5 dagen was hij daar al. Hij gaf geen geluid. Dat was volgens de artsen normaal, maar voor ons heel beangstigend. Owen werd direct meegenomen.

Een paar uurtjes later hadden wij ons mooie meisje in de armen. Alles leek goed, tot ze in de avond ademstops en saturatiedalingen kreeg.

Veel te vroeg komt onze Anne-Mae op de wereld. Ze weegt maar 550 gram. Maar wat is ze een vechtertje. Zo onvoorstelbaar dat zo'n klein mensje zo hard kan vechten.

Na 26 weken kwam Luus ter wereld. Ieniemienie en verre van af, maar met een enorme levenslust. Ze gaf niet op, dus wij ook niet. We hielden ons vast aan alle kleine lichtpuntjes.

We belandden van de ene rollercoaster in de andere. Na bijna 6 maanden mocht Lize dan eindelijk mee naar huis.

Op vrijdag 15 april gingen we naar het ziekenhuis om vervroegd papa en mama te worden.

Ik werd naar de OK gebracht voor de keizersnede. Doodsbang was ik. Ons kindje zou niet alleen te vroeg worden geboren, maar had ook een ernstige groeiachterstand.

Vanaf week 20 moest ik volledige bedrust houden in het ziekenhuis. Ze waren bang dat mijn placenta zou knappen, omdat dit helaas 2 jaar eerder gebeurd was bij mijn dochter.

Met 26 weken kregen we te horen dat ik al 3 cm ontsluiting had. Nog geen 15 minuten later werd ik met loeiende sirene naar Maastricht gebracht.

Met een dubbele longontsteking bleef Kees vechten voor het leven. En wij vochten met hem mee.

Ik ben zelf met 28 weken geboren. Mijn zwangerschap vond ik spannend, maar dat Louie zó vroeg geboren zou worden, kon ik niet bedenken.

Ondanks haar hartafwijking en het prematuur zijn, was zij een onwijs sterk meisje!

Ik keek naar Guus die langs mijn borst lag: hij zag erg wit met paarse verkleuring erbij. Het enige wat we konden, was schreeuwen.

Mijn zwangerschap ging normaal en zorgeloos van start, maar uiteindelijk belandden we in een genadeloze achtbaan.

Ravi wilde er nog lang niet uit. Voor hem was het nog veel te vroeg. Maar om mij te redden, moest ik bevallen.

Naomi kwam met 690 gram ter wereld en is nu zelf moeder van 2 te vroeg geboren kinderen.

Als de echoscopist tussen neus en lippen door zegt dat ‘de baby niet meer beweegt’, raak ik overstuur. Ik weet zeker dat ik mijn dochter voel.

Ik was zo bezorgd of ze wel groot en sterk genoeg was. En ik was bang dat er een erge oorzaak zou zijn waardoor ze te vroeg kwam.

Ik had last van extreme vermoeidheid. Uiteindelijk werd er HELLP syndroom vastgesteld.

Met 32 weken werd Jasper geboren. Ik heb hem nog even mogen zien vlak voordat we werden gescheiden en hij met de ambulance naar Rotterdam vertrok.

Het is niet te omschrijven wat een vroeggeboorte met je doet. Ik wilde 24/7 bij ons kind zijn, maar moest hem twee dagen na de bevalling achterlaten in het ziekenhuis.