Het verhaal van Sofie

In oktober 2022 kwamen Bas en ik erachter dat ik zwanger was. De eerste weken gingen goed zonder veel klachten. Maar vanaf 12 weken kreeg ik al last van zwangerschapsischias en kon ik niet zoveel door de pijn. Na ongeveer 2 weken in de ziektewet ging ik weer aan het werk. Waar we met 20 weken besloten dat ik alleen nog maar vervangende werkzaamheden zou doen. Ik werk in de ouderenzorg en dat was op dat moment gewoonweg te zwaar.
 
Verdenking zwangerschapsvergifitiging
Zo heb ik nog tot ongeveer 30 weken doorgewerkt. Op dat moment had ik een afspraak voor een groei-echo en een controle bij de verloskundige. De echo liet zien dat onze dochter Sofie wel wat aan de kleine kant was, maar niks zorgelijks. Nadien moest mijn bloeddruk nog gemeten worden. Deze was over het algemeen goed tijdens de zwangerschap, maar op dat moment was hij toch wel erg hoog. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis op verdenking op zwangerschapsvergiftiging. Gelukkig mocht ik na wat testjes weer terug naar huis.
 
Begin van de rollercoaster 
Helaas bleek bij de volgende controle, een week later, dat ik toch zwangerschapsvergiftiging (pre-eclampsie) had. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en dat was het begin van de rollercoaster die ons te wachten stond. Zo bleek bij 1 van de groei-echo’s dat Sofie behoorlijk achterlag qua groei. Ook was de doorstroming van de navelstreng niet optimaal en hield het vruchtwater niet over. Dit en de pre-eclampsie is ongeveer 3 weken stabiel gebleven. Daarna moest ik toch aan de bloeddrukmedicatie. Een paar dagen later begon Sofie haar hartje weg te zakken tijdens de ctg. Na dit 3 dagen gezien te hebben op de ctg’s besloten ze om Sofie op 29 mei te halen met een keizersnede.

Er leek niks aan de hand
Een paar uurtjes later hadden wij ons mooie meisje in onze armen. Ze woog met haar ruim 35 weken weliswaar maar 1500 gram, maar verder leek alles goed. Tot ze in de avond ademstops en saturatiedalingen kreeg. Op een gegeven moment was dit zo erg dat het ziekenhuis in Apeldoorn het WKZ in Utrecht heeft ingeschakeld. Sofie en ik werden overgebracht naar het WKZ in Utrecht. Hier bleek dat onze kleine meid hersenbloedingen had gekregen. Door een zeldzame aandoening genaamd FNAIT (wat ervoor zorgt dat mijn bloedplaatjes die van haar hebben aangevallen) kon het bloed slecht stollen en hebben de bloedingen niet tijdig kunnen stoppen.

Afscheid
Sofie kreeg een MRI om te kijken wat de schade was. Helaas was dit zo erg dat de artsen het ook nog nooit zo hadden gezien. Dit zou betekenen dat onze Sofie zwaar meervoudig gehandicapt door het leven zou moeten, met een eigenlijk mensonwaardig leven. Uiteindelijk zijn haar behandelingen 8 dagen na haar geboorte gestopt en heeft ze nadien nog 24 uur heel hard geknokt. 9 dagen na haar geboorte hebben we op 6 juni 2023 afscheid moeten nemen van onze lieve kleine meid.
 
Herinneringen
Nu zijn we vooral heel dankbaar voor de dagen die we samen met haar hebben gehad. Dankbaar voor de herinneringen die we samen hebben mogen maken. En voor de herinneringen die het WKZ nog voor ons heeft gemaakt, bijvoorbeeld de fotoshoot die ze nog voor ons hebben geregeld. We delen ons verhaal, omdat Bas onze ervaring wil gebruiken om geld op te halen voor dit mooie doel, doormiddel van het lopen van een halve marathon. Hij kan zo onze nare ervaring omzetten in nieuwe positieve energie. En heeft het gevoel dat hij toch wat kan doen voor de allerkleinsten, zodat ook zij een eerlijke kans kunnen krijgen.