Het verhaal van

Lovi

Een voorspoedige bevalling

Met 39 weken zwangerschap werd mijn bevalling van Lovi ingeleid. Na een eerdere traumatische bevalling met een lang herstel en een huilbaby als gevolg, verliep deze bevalling erg spoedig: Lovi werd geboren binnen een uur na het doorzetten van de weeën. Een gezonde baby van 3425 gram. Ze deed het goed en het “blauwe masker” dat ze vlak na de geboorte zagen, kon (na controles) geen kwaad en zou vanzelf minder worden.

Een rustige baby, maar zorgen om de voeding

De dagen erna was Lovi rustig en tevreden, ondanks dat de borstvoeding moeizaam verliep en ze bleef afvallen. Op dag 3 begonnen we daarom met bijvoeding via de fles. Dat pakte ze goed op, maar ze bleef gewichtsverlies houden. Ze was zó relaxed dat we ons soms afvroegen wat we ermee aan moesten. Na een huilbaby was het vreemd om zo’n rustig, tevreden ogend meisje te hebben.

Rommelige kraamzorgweek

De kraamzorg was die week chaotisch. Op de dag van de geboorte was er niemand beschikbaar en daarna was het elke dag onduidelijk of en wie er zou komen. De kraamzorg van dag 3 en 4 was niet direct een match, maar bleek uiteindelijk onze redding.

De vierde nacht begon Lovi te kuchen en had ze een moeilijke nacht. ’s Middags heeft de kraamverzorgster haar even overgenomen zodat ik kon rusten. Ze observeerde haar rustig, overlegde met de verloskundige en drukte ons op het hart om bij koorts direct de huisarts te bellen — bij baby’s is dat al alles boven de 37,5 °C voor langer dan een half uur!

De eerste ziekenhuisopname

Om 17.30 uur zat Lovi op 37,6 °C en om 18.00 uur op 38,0 °C koorts. We belden de HAP. Ze leek verder tevreden en dronk goed, maar baby’s horen geen koorts te hebben, dus moesten we naar het ziekenhuis. In het Reinier de Graaf in Delft was haar temperatuur weer wat gezakt, maar ze werd voor observatie opgenomen. Er werd bloed geprikt, urine geprobeerd op te vangen en ze werd aangesloten op de monitor.

Omdat ze bij 39 weken zwangerschap was geboren, werd ze opgenomen op de afdeling neonatologie. Gelukkig mocht ik bij haar slapen. Toen ze haar fles kreeg, zakte haar saturatie plotseling en gingen alle alarmen af. Ook het blauwe masker kwam weer terug. De volgende voeding gebeurde hetzelfde en kreeg ze een zuurstofmaskertje en een sonde.

Het werd een onrustige nacht met veel alarmen. De volgende ochtend werd duidelijk dat ze het weekend moest blijven. Haar saturatie schommelde enorm en ze was verder afgevallen. Uit het bloedonderzoek bleek dat ze het rhinovirus had — een verkoudheidsvirus, mogelijk opgelopen rond de bevalling.

Twaalf spannende dagen

Lovi lag uiteindelijk 12 dagen in het ziekenhuis, waarvan een paar hele spannende dagen met flinke terugvallen. Ik bleef al die tijd bij haar en mocht steeds meer zorg zelf doen. Ook kroelde ik veel met haar in een buidelstoel.

Ondertussen was mijn vriend met onze zoon thuis. Omdat we in isolatie zaten en Lovi erg zwak was, was bezoek niet mogelijk. Ik kreeg nog kraamzorg in het ziekenhuis en had een hele lieve kraamverzorgster om mee te praten. Ook de verpleegkundigen waren schatten. Ik ben meerdere keren ingestort van angst dat Lovi er gehavend uit zou komen of het niet zou redden, maar zij hebben me erdoorheen geholpen. Samen met de steun en lieve berichten die we kregen van familie, buren en vrienden.

Weer naar huis

Toen we na 12 dagen eindelijk weer naar huis mochten, kregen we nog 2 dagen uitgestelde kraamzorg. Aangezien mijn vriend ziek werd bij thuiskomst en mijn zoon compleet instortte en het gemis van mama en zijn zusje eruit kwam, was deze hulp erg welkom. Het heeft echt even geduurd voor de rust wedergekeerd was en we vertrouwen hadden in de gezondheid van Lovi en we bezoek durfden te ontvangen.

Meerdere ziekenhuisopnames

Met twee maanden lag ze opnieuw in het ziekenhuis, weer met een Rhino virus. Ze was toen al sterker: ze had geen ademondersteuning nodig en alleen wat bijvoeding via de sonde. Na vier dagen mochten we naar huis.

Met negen maanden lag ze nogmaals in het ziekenhuis, ditmaal met een pseudokroepaanval waar ze niet zelf uitkwam. Na een dag ademondersteuning knapte ze op en mocht naar huis. Dat was de laatste opname — bijna een jaar geleden nu. In januari wordt ze twee. Inmiddels is ze een gezonde, vrolijke dame en heeft ze al meerdere griepjes en pseudokroepaanvallen doorstaan zonder opname. We zijn nog steeds wel sneller bezorgd om haar, maar dat wordt vast minder met de tijd. Volgens de dokters heeft ze gewoon pech gehad en is er geen medische oorzaak.

Vertrouwen in mijn moedergevoel

Deze periode heeft ons geleerd om nog meer te genieten van het leven en van onze prachtige kinderen. Door de tweede opname heb ik het vertrouwen in mijn moedergevoel teruggekregen. Mijn advies aan andere moeders: vertrouw op je gevoel.

Waarom ik meeloop met de Sterke Start Loop

Ik loop mee met de Sterke Start Loop om iets terug te doen voor de liefdevolle zorg die wij hebben ontvangen in het Reinier de Graaf Ziekenhuis. Ik wil het voor nog meer ouders mogelijk maken om lekker veel te knuffelen en kroelen met hun zieke kindjes, ook als die aan allerlei draden vastzitten!

Hoopgevend onderzoek

7% van de baby's wordt te vroeg geboren. Zij moeten elke dag vechten voor hun leven. En soms is dat niet genoeg. Elke dag overlijden er twee van deze kindjes. Als je kind het wél haalt, kan het een leven lang last van de gevolgen houden. Strong Babies wil dit veranderen, maar dat kunnen we alleen samen. Met jou. Maak je sterk voor Strong Babies, word donateur.